Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Δώρο Χριστουγέννων

Στην Ισπανία, τις μέρες αυτές, καταβάλλεται το δώρο Χριστουγέννων σε όλους. Οι ισπανοί αμείβονται με 14 μισθούς. Δεν καταργήθηκε ποτέ με την κρίση ούτε για τον δημόσιο, ούτε για τον ιδιωτικό τομέα παρά μόνο μία χρονιά που καθυστέρησε κάποιους μήνες. Οι συντάξεις δεν υπέστησαν καμία μείωση από την αρχή της κρίσης. Υπολογίζονται κάθε χρονιά με βάση τον IPC ( Índice de Precios de Consumo)- Δείκτης Τιμών Κατανάλωσης. Στις περιπτώσεις που αυτός αυξάνεται αυξάνονται και οι συντάξεις. Η αν μένει στάσιμος μένουν στάσιμες και οι συντάξεις.
Επίσης στις αρχές του μήνα αποφασίστηκε αύξηση στον κατώτατο μισθό από το 2017. Από 655,20 που ήταν σήμερα θα φθάσει τα 707,6 ευρώ δηλαδή 52,4 ευρώ παραπάνω τον μήνα. Είναι περίπου 8% αύξηση, η μεγαλύτερη στα τελευταία 30 χρόνια. Τα συνδικάτα ζητούσαν 800 ευρώ για το 2017 που θα έφταναν τα 1.000 ευρώ το 2020.

Πριν λίγες ημέρες αποφασίστηκε αύξηση στις τιμές των τσιγάρων, αλκοολούχων και αναψυκτικών ποτών προκειμένου να υπάρξουν έσοδα για να βουλώσει η τρύπα των πέντε δις λόγω μη εκπλήρωσης του στόχου του ελλείμματος για το 2015 και 16. Οπότε η αύξηση μισθών έρχεται "μία η άλλη" με τις αυξήσεις σε τσιγάρα και ποτά. Επιπλέον η ισπανική εφορία άρχισε κυνηγητό στους πολλά έχοντες ποδοσφαιριστές και τους φορολογικούς παραδείσους τους. Θα βγάλουν κι από εκεί χρήματα.

Χθες ανακοινώθηκε ότι σύντομα θα αλλάξει η ώρα στην Ισπανία και θα συμβαδίζει με της Πορτογαλίας ( δύο ώρες πίσω από Ελλάδα) όπως ο Φράνκο είχε αποφασίσει για να συμβαδίζει με την ώρα Βερολίνου και του φίλου του Χίτλερ. Τώρα θα αλλάξει. Τέλος , αλλάζουν και τα ωράρια στην Ισπανία. Στις 6 το απόγευμα όλοι οι εργαζόμενοι θα είναι σπίτια τους, θα καταργηθεί το διακοπτόμενο ωράριο που από τις 2-5 τους έβαζε να έχουν κενό. Θα συμβαδίζουν τα ωράρια με αυτά της Γερμανίας με μία ώρα διακοπή για φαγητό. Συμφωνεί και η αντιπολίτευση οπότε θα περάσει ο νόμος.

Αυτό είναι το σημερινό μπρίφινγκ από Ισπανία. Βάζω Δεύτερο Πρόγραμμα και λέω να ρίξω μία ζεμπεκιά. Κι ας είναι ανδρικό το ζεϊμπέκικο. Εχω να δω δώρο από το 2010, ο μισθός μου έχει κουτσουρευτεί πολλάκις, με απέλυσαν με πέταξαν στα σκυλιά και με ξαναπροσέλαβαν, κανείς δεν με διαβεβαιώνει ότι θα ξαναδώ δώρο Χριστουγέννων και Καλοκαιριού ούτε καν αν ποτέ θα πάρω σύνταξη. Δεν καταλαβαίνω πως μετά από τόση στέρηση και περικοπές εδώ και τόσα χρόνια η χώρα μου εξακολουθεί να είναι ως παιδί ενός κατώτερου θεού στην ευρωπαική οικογένεια. Με κάτι μπάτσους που το ραπίζουν κάθε τρεις και λίγο. Η το στραγγαλίζουν. Με όλο τον κυνισμό.

Οχι δεν κάνω συγκρίσεις με την τέταρτη οικονομία της ΕΕ διότι είναι ανόμοια πράγματα αλλά όσο νάναι ένα παράπονο προχριστουγενιάτικο με πιάνει. Και συντάσσομαι με το 30% της ισπανικής κοινωνίας που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και έχει αποκλειστεί κοινωνικά. Εκείνο που νιώθω όμως είναι ελαφρώς χαμένη. Διότι δεν υπάρχει κανείς να με ενημερώσει με βεβαιότητα πότε το σύστημά μας θα λειτουργήσει έτσι ώστε να μπορέσω κι εγώ να υπολογίσω τη ζωή μου. Απάντηση δεν δίνει ουδείς. Και δεν υπάρχει χειρότερη συνθήκη για να υπάρξει οποιαδήποτε πρωτοβουλία και ανάπτυξη για μιά κοινωνία όταν αυτή η κοινωνία δεν ξέρει τι την περιμένει αύριο.

Στηρίζομαι μονάχα στην αισιοδοξία μου και σε μία γονιδιακή πεποίθηση ότι πάντα στο τέλος τα καταφέρνουμε. Τις απώλειες, θα τις μετρήσει η ιστορία.

Δώρα Μακρή
Μαδρίτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου