Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

Μεθεόρτια

Ώρα για ξεστόλισμα. Είναι που τα κινέζικα φωτάκια του δέντρου, έχουν χάσει πια το φως τους και μοιάζουν παράταιρα να επιμένουν να αναβοσβήνουν ξελιγωμένα. Ο,τι πληρώσεις, παίρνεις τελικά. Κουραμπιέδες και μελομακάρονα εξαφανίστηκαν κι αυτά μαζί με τους καλλικαντζαραίους που κάθε βράδυ, βρε παιδί μου, έκαναν επιδρομή και τα έκλεβαν. Στην κατσαρόλα δεν πλησίασαν. Ρήμαξαν τις πιατέλες με τα γλυκίσματα, όμως. Τώρα ο καθείς στο καβούκι του και το σπίτι οφείλει να επανέλθει στα πρότερα.
Η ηλεκτρονική ζυγαριά ξελιγώθηκε κι αυτή να μου φωνάζει κάθε μέρα να της αλλάξω μπαταρία κι εγώ να την αγνοώ επιδεικτικά. Οχι κυρά μου, εγώ τη χάρη μου τη μπαμπάτσικη δεν θα τη χάσω εξαιτίας σου. Μια χαρά αρέσω έτσι με τα " όλα" μου κι όχι ως τσάκνο που μια το φυσάς έτσι και πέφτει κάτω. Ολα κι όλα.

Από Δευτέρα θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα των διακανονισμών , στα σιχτιρίσματα των ψυχοβγαλτριών εταιριών που οι τράπεζες τάχαμου δεν τις ξέρουν αλλά εκεί αυτές να θέλουν να μας βγάλουν τα άντερα με την επιμονή τους. Κάτι λογαριασμοί που είχαν παραπέσει πίσω απ τα μελομακάρονα κάνω τάχαμου ότι δεν γνωριζόμαστε και κάτι εκκρεμότητες πάλι όλο τις αναβάλλω για την άνοιξη. Αυτοί τη δουλειά τους κι εγώ τη δική μου. Αποφάσισα να αντιπαθήσω όσους λένε " τελειώσαμε ευτυχώς με το στεγαστικό, πληρώσαμε και την εφορία και τον ΕΝΦΙΑ" και δεν τους θέλω για φίλους μου. Άμα ανήκετε σε τετοια κατηγορία κάντε μου τη χάρη να αυτοπυρποληθείτε πάραυτα.

Ξεστολίζω παρέα με Δεύτερο πρόγραμμα και ρετρό μουσική που όλο για κάτι ρομαντικούς έρωτες μιλάει, απέλπιδες προσπάθειες για κάτι παραθύρια που δεν ανοίγουν, για κάτι άκαρδες, πλανεύτρες και πονεμένες ψυχές και πολλά άλλα υπέροχα γλυκερά που δεν ξέρω γιατί έχουν ως βάση πάντα την απώλεια. Πάντως περιμένω να επιβεβαιωθούν όλες αυτές οι τύπισες οι αστρολόγες, που δεν ξέρω γιατί κάπως το μάτι τους γυαλίζει, ειδικά αυτές που είναι και λίγο μέντιουμ. Μου είπαν ότι από τα μέσα Γενάρη θα με χτυπήσει κατακούτελα ο έρως. Άμα έχει και λεπτά αιστήματα, καλοδεχούμενος να είναι. Πάντως αγριεύομαι άμα τις βλέπω δίπλα σε κάτι γυάλινες σφαίρες να με υποβάλλουν με τις προβλέψεις τους, που τις ξεχνάω στο λεπτό. Κι έχουν και κάτι ονόματα Σούλα, Μπούλα, Λίτσα, Μαρίκα και δεν συμμαζεύεται.

"Αν μου πέσει το λαχείο θα σε πάρω με στεφάνι και παπά και θα νιώσεις της καρδιάς μου το σεβντά" λέει το άσμα δίπλα μου και λες κι είναι προφητικό.

Να θυμηθώ να κοιτάξω το λαχείο!

Δώρα Μακρή
Μαδρίτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου