Relax brothers!

Αυτός ο καλός ο άνθρωπος είναι σαν τον άγνωστο ξένο διαβάτη που ήρθε κι ακούμπησε το χέρι του στον ώμο μας και είπε: " Κουράγιο". Μας αποκάλεσε φιλόξενους, αλληλέγγυους, είπε 'καλησπέρα' και 'στην υγειά σας', μας ξαναθύμισε τις αρχαίες αρετές, το αρχαίο πνεύμα, τον πόλεμο της ανεξαρτησίας μας. Χαμογελούσε σε όλους, όχι μόνο επειδή είναι ευγενής αλλά γιατί γνώριζε πολύ καλά σε ποια χώρα ταξίδευε. Για οποιονδήποτε ξένο επισκέπτη στη χώρα μας, μια ματιά μόνο από το παράθυρο του αυτοκινήτου του είναι ικανή να αποτυπώσει την πραγματική μας κατάσταση. Κυρίως τη φτώχεια μας, που στην Αθήνα αποδεικνύεται παντού. Και ο ίδιος την είδε. Με κάθε τρόπο ο Ομπάμα θέλησε να μας πει οτι το να ταξιδεύει στο παιδικό του όνειρο είναι πέρα από μία επίσκεψη εργασίας. Οταν εκπληρώνουμε ένα παιδικό όνειρο πάντα το συναισθηματικό στοιχείο υπερτερεί του τυπικού.

Ο ίδιος σε αντίθεση με πρόεδρο και πρωθυπουργό, που ήταν εμφανώς τρακαρισμένοι ήταν απόλυτα χαλαρός και λες και ήθελε να τους πει " relax brothers". Ποσώς τον ενδιέφερε το κόκκινο χαλί που είναι πανομοιότυπο σε όλο τον κόσμο, ή το κομμάτι του πρωτοκόλλου που τηρήθηκε εξαιρετικά από κάτι βλέμματα ελληνικά που έλεγαν " κουραστήκαμε όλοι να μας μαλώνουν". Ο ξένος φίλος μας στο λόγο του είχε ψήγματα από αρκετή δόση φιλελληνισμού που το είχαμε ανάγκη. Μου θύμιζε φίλους μου ισπανούς πανεπιστημιακούς όταν ταξίδευα μαζί τους στην Ελλάδα. Το βλέμμα τους πάντα είχε αγάπη και σεβασμό κι όταν τους έδειχνα αυτά που αποκαλούμε " χάλια μας" μου απαντούσαν " δεν πειράζει, αυτά διορθώνονται, σημασία έχει από που προέρχεστε".

Εχω μάθει ότι συχνά στις επίσημες επισκέψεις αυτό που μένει είναι συνήθως αυτό που συμβαίνει πίσω από τις κάμερες και σε επισκέψεις ανάλογες αυτής της Ακρόπολης. Ο Ομπάμα θα φύγει κουβαλώντας μαζί του τον βράχο μας και την αίσθηση κάποιων πολύ φιλόξενων ανθρώπων που έκαναν το καλύτερο δυνατό χωρίς να προσπαθήσουν να του αποδείξουν κάτι που δεν είναι. Δεν χρειαζόταν να έρθει στην Ελλάδα για να κατανοήσει την οικονομική μας δυσπραγία. Τον είχαν ενημερώσει από πριν όλοι όσοι σχεδίασαν το ταξίδι. Για εκείνον η ουσία, ήταν άλλη.

Απόψε που θα φύγει θα επιστρέψουμε στα συνήθη δικά μας. Και θα αναλύσουμε και την τελευταία λεπτομέρεια της επίσκεψής του. Θα μας μείνει όμως αυτή η γλυκιά αίσθηση του χεριού του στον ώμο μας, διότι κατά σύμπτωση είναι και ο απερχόμενος πλανητάρχης. Μας άφησε πολλά και ανακουφιστικά. Φεύγει όμως κουβαλώντας μαζί του την αύρα του Βράχου μας και του Αττικού πονεμένου ουρανού που ακούει τις δυστυχίες μας. Δυό μέρες τον κάναμε περισσότερο πλούσιο απ όσο ήταν όταν ήρθε. Ας μείνουμε με αυτό. Τα υπόλοιπα περισσεύουν.

Δώρα Μακρή

Μαδρίτη