Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

Η Πάκα, η Κουτσή


Την έλεγαν Φρανθίσκα Κανιάδα. Ηταν 27 ετών, ψηλή, ξερακιανή με τα δόντια λίγο πεταχτά. Σήμερα θα μπορούσε να θεωρηθεί όμορφη αλλά για τα στάνταρ της εποχής, μάλλον ήταν άσχημη. Κούτσαινε κιόλας λίγο από το ένα της πόδι αφού ο πατέρας της όταν ήταν μικρή την είχε χτυπήσει άσχημα γιατί δεν άφηνε σε ησυχία την αδελφή της. Σε όλη της τη ζωή το παρατσούκλι της ήταν Πάκα, η κουτσή. (Paca , la coja). O πατέρας της την ημέρα του γάμου της της έδωσε προίκα 3.500 πεσέτες και ένα φτωχικό αγρόκτημα (Cortijo de Fraile , φωτογραφία). Ισως και να το έκανε για να μείνει στην οικογένεια το κτήμα. Αλλωστε την προξένεψαν με τον αδελφό του κουνιάδου της. Είχε φροντίσει η αδελφή της, η Κάρμεν, γι αυτό. Ετσι δύο αδελφές θα ήταν παντρεμένες με δύο αδελφούς. Και η λιγοστή περιουσία, θα έμενε στα ίδια χέρια.

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

Η Diada της Βαρκελώνης

Χθες βράδυ, η Βαρκελώνη, πλημμύρισε από κόσμο. Ένα εκατομμύριο λένε οι διοργανωτές , περίπου 300.000 λένε οι υπεύθυνοι του δήμου. Και στη μέση να βρίσκεται η αλήθεια, είναι γεγονός, ότι ήταν πολύς κόσμος. Η Ισπανία είναι συνηθισμένη σε μαζικές διαδηλώσεις. Πριν λίγες μέρες και πάλι στη Βαρκελώνη είχε μαζευτεί μισό εκατομμύριο κόσμος για να διαδηλώσει κατά της τρομοκρατίας.

Η Diada είναι η επίσημη γιορτή της Καταλονίας. Πρόκειται για μια ημερομηνία, που θυμίζει την 11η Σεπτεμβρίου του 1714, όταν η Βαρκελώνη μετά από 14 μήνες πολιορκίας έπεσε στα χέρια των στρατευμάτων των Βορβόνων στον Πόλεμο της Διαδοχής της Ισπανίας ( Guerra de Sucesión Española 1701-1714). Ένας πόλεμος όχι μόνο κατ ουσίαν εμφύλιος, αλλά και με τεράστιο διεθνές ενδιαφέρον για τις τότε ευρωπαϊκές ισορροπίες....

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017

Ομαδικοί τάφοι στην Ισπανία - Νεκροί του Εμφυλίου - Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα



Οταν οι αξίνες και τα φτυάρια των χωρικών που έπαιρναν μέρος στην εκταφή χτύπησαν στα πρώτα- θαμμένα βαθιά στο χώμα- οστά, όλοι οι συμμετέχοντες συνειδητοποίησαν ότι οι πληροφορίες ήταν σωστές. Ο παππούς του επίμονου δημοσιογράφου Εμίλιο Σίλβα, που είχε εκτελεστεί τον Οκτώβρη του 1936, βρισκόταν θαμμένος εκεί. Ηταν Μάρτιος του 2000 και στο χωριό Πριαράνθα ντελ Μπιέρθο (Priaranza del Bierzo) της περιφέρειας της Λεόν, οι λιγοστοί κάτοικοί του και κυρίως οι υπερήλικες γνώριζαν τι είχε συμβεί στην αρχή του ισπανικού Εμφυλίου το 1936. Μαζί όμως με τα οστά του εκτελεσθέντος Εμίλιο Σίλβα Φάβα, οι χωρικοί αλλά και αρχαιολόγοι και ιατροδικαστές φίλοι του δημοσιογράφου, βρήκαν ο,τι είχε απομείνει και από 12 ακόμη άνδρες του χωριού, όλοι τους αριστεροί που εκτελέστηκαν και τάφηκαν ομαδικά. Μόλις είχε ανακαλυφθεί ο πρώτος ομαδικός τάφος του Εμφυλίου στην Ισπανία.

Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017

Δημοψήφισμα στην Καταλονία


H Σκωτία δεν ήθελε μόνο το κιλτ και το ουίσκι ήθελε και το πετρέλαιο να το διαχειρίζεται η ίδια. Και έκανε δημοψήφισμα να φύγει από τη Μ.Βρεττανία. Η Καταλονία θέλει κι αυτή κάτι παρόμοιο με το περίφημο Concierto Vasco. Τη φορολογική απαλλαγή δηλαδή την οποία απολαμβάνουν οι Βάσκοι από τον 15ο αιώνα και προέρχεται από το Antiguo Regimen , το Παλαιό Καθεστώς των μικρών βασιλείων και που ποτέ κανείς δεν κατάφερε να καταργήσει. Οι Βάσκοι ζούν από τα έτοιμα 7 δισ ετησίως, που -βρέξει χιονίσει- μπαίνουν στα ταμεία της. Ολα τα υπόλοιπα περί καταλανικού έθνους είναι ωραία και γραφικά. Η Ισπανία απ' το βορρά ως τον νότο είναι ένα απέραντο μωσαικό. Και οι επίσημες γλώσσες της, πέντε. Και τα έθνη της,
άλλα τόσα.

Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Απλότητα

Όταν ήμουν μικρή κι ως κορίτσι από χωριό, θαύμαζα πάντα τους ανθρώπους των πόλεων, αυτούς που ήξεραν "γράμματα πολλά" , την αστική ευγένεια, τους τρόπους και τις συμπεριφορές αυτών, που θεωρούσα πολύ ανώτερους από μένα. Νομίζω ότι αυτή είναι μία συνθήκη των περισσότερων εξ ημών που μεγαλώσαμε σε περιβάλλοντα μάλλον φτωχικά. Το ίδιο συνέβαινε και στην Ελβετία, αφού ήμουν παιδί οικονομικών μεταναστών. Η αίσθηση ότι ήμασταν παιδιά ενός κατώτερου θεού και με περιορισμένες δυνατότητες με ακολουθούσε παντού.

Κυριακή 16 Απριλίου 2017

Πόνος

Τον ξεσυνερίζομαι τον πόνο
'Κει παραπέρα τον αφήνω
ξώφαλτσο.
Να παιδεύεται να μ´ αποδείξει
πως ζωντανή είμαι,
σα μ´ αγκαλιάζει...

Δ.Μ.

Μεγάλη Πέμπτη

Τέτοια ώρα με έπαιρνε απ' το χέρι και πηγαίναμε. Είχε μια γοητεία να μπορώ να ξενυχτώ τέτοια νύχτα. Ο Αη Νικόλας στο χωριό είχε αδειάσει από τον πολύ κόσμο μετά τα Δώδεκα Ευαγγέλια, τα φώτα είχαν χαμηλώσει και στη μέση βρισκόταν μόνο ο Σταυρός με τον Ιησού " να κρεμάται επί ξύλου".

Οι γυναίκες στα μαύρα άρχιζαν να στρώνουν γύρω από το σταυρό κιλίμια και μικρά χαλάκια από φλοκάτη γιατί το πέτρινο πάτωμα ήταν αρκετά κρύο. Άναβαν κεριά και καθισμένες στο πάτωμα γύρω από τον σταυρό, άρχιζαν το τραγούδι. Η μία τελείωνε η άλλη άρχιζε, μοιρολόγια που δεν έχω από τότε, ποτέ ξανακούσει. Κάποιες μάλιστα έλυναν και τα μαύρα μαντήλια τους.

Κυριακή 2 Απριλίου 2017

" Ο Τάσος μου..."

"Εμένα που με βλέπετε έτσι, δεν ήμουν πάντα ξανθιά... Εδώ και πέντε χρόνια αποφάσισα να αλλάξω τα μαλλιά μου... Ο Τάσος μου, αχ αυτός ο Τάσος μου! Ο,τι είμαι, το πως είμαι, ο Τάσος μου είναι αυτός που ευθύνεται. Είναι ο άντρας μου! Το καμάρι μου, η αγάπη μου. Ξέρετε... Είμαστε μαζί 25 ολόκληρα χρόνια! Κανείς δεν το πίστευε αυτό στην αρχή. Κανείς δεν έδινε δεκάρα για μένα. Βλέπετε, δεν ήμουν όμορφη. Κι ο Τάσος μου ήταν ένας άντρας που όλες οι γυναίκες τον κοιτούσαν, έλιωναν για το χατήρι του. Οταν τον γνώρισα , μόλις είχε χωρίσει από μια όμορφη ξανθιά κοπέλα που τον παράτησε . Τον πλήγωσε πολύ τον Τάσο μου...

Σάββατο 1 Απριλίου 2017

Ανοιξη

Σανδάλια κόκκινα, γυαλιά και τσάντα κόκκινα κι ένα λευκό και κόκκινο φόρεμα να τρέχει βιαστικά στο δρόμο να προλάβει.

Φωνές, σφυρίγματα, διαμαρτυρίες σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Έστρεψε το κεφάλι της... Ενας λευκός σκούφος, ένα τσιγάρο στο χέρι και μια λευκή ποδιά. Ηταν ο κρεοπώλης που είχε βγει να καπνίσει ένα τσιγάρο στο δρόμο. Κι εκεί , είδε την Άνοιξη! Κι έχασε τα λογικά του!

Στη λευκή του ποδιά, κηλίδες από κόκκινο αίμα...
Σαν το φόρεμά της.


Καλό μήνα!

Δώρα Μακρή
Μαδρίτη

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

Ο Αντσόν και η ΕΤΑ

Το 1964 ήταν μόλις είκοσι χρονών. Είχε εισαχθεί στο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης από τα δεκάξι του ως εξαιρετικός μαθητής. Ο Φράνκο ζούσε και βασίλευε. Την ίδια χρονιά γίνεται μέλος μιας ομάδας της ΕΤΑ ( Euskadi Ta Askatasuna) που όμως δεν ήταν η ίδια η οργάνωση. Ηταν η εποχή που συναντιόταν με την αγαπημένη του στη γαλλική Αντάγια. Τα τριγύρω βουνά στα γαλλοισπανικά σύνορα επέτρεπαν στους νέους της εποχής να οργανώνουν πάρτι με πικάπ και σάντουιτς στα βουνά και να μπορούν να φλερτάρουν με κορίτσια. Ηταν όλοι τους από το Σαν Σεμπαστιάν. Η αστυνομία δεν τους πείραζε γιατί την περίοδο εκείνη η ΕΤΑ ακόμη δεν αποτελούσε κίνδυνο. Και καθώς δεν υπήρχε πανεπιστήμιο στη χώρα των Βάσκων οι Βάσκοι φοιτητές αναγνωρίζονταν μεταξύ τους στα πανεπιστήμια της Μαδρίτης, της Βαρκελώνης, της Θαραγόθα και της Σαλαμάνκα από τα χαρακτηριστικά επίθετά τους.

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Αδιέξοδο...

Νά´τη πάλι στην κουζίνα βραδιάτικα να καθαρίζει τα καθαρά. Να τρίβει τις κατσαρόλες, να τοποθετεί τα φλιτζάνια σε άλλη θέση, να κάνει θόρυβο με τα μαχαιροπήρουνα. Για να την ακούει εκείνος απ´την κρεβατοκάμαρα όπου πήγε και την περιμένει.

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

Μεγαλώνω

Σα μεγαλώνω, τόσο πιο λιτές οι ανάγκες
Ξεφορτώνομαι στολίδια
Και φτιασιδώματα
Ενδύομαι ρούχα της βολής
και ποδήματα της στράτας

Σα μεγαλώνω, βαραίνει ο κόσμος τριγύρω
μα η ψυχή αλαφρώνει
Κι ο ίσκιος της, μου ψιθυρίζει
πως το απλό είν´ το δύσκολο
στης ματαιοδοξίας τα σοκάκια

Σα μεγαλώνω, οι θάνατοι έρχονται απρόσκλητοι
για να ´ποδείξουν το ελαφρύ μου πέρασμα
απ τα ταξίμια της ζωής
Βαστάει όσο μια στροφή
κάποιου ξεχασμένου ταγκό

Σα μεγαλώνω, αλαφραίνω
Μα, βαραίνει η θλίψη...

Δώρα Μακρή
Μαδρίτη

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

Επιρροή Ντερίλα

Με ρωτάει κάποτε ένας συμπαθής κυριούλης, ευγενής- και μουσικολόγος το επάγγελμα "από που έχει μουσικές επιρροές η κόρη σας;". Την έβλεπε να παίζει βιολί στο ωδείο , μικρούλα. Επειδή μου φάνηκε λίγο υπερβολική η ερώτηση για ένα τόσο δα κοριτσάκι -κι άμα είσαι μια φορά από χωριό είσαι για πάντα από χωριό- του απάντησα αυθόρμητα " Επιρροή Ντερίλα!". Ρώτησε να μάθει ποιός ήταν αυτός ο Ντερίλας και του απάντησα "ένας σπουδαίος βιολινίστας". " Εκτακτα, έκτακτα" απάντησε ικανοποιημένος και απομακρύνθηκε.

Το τρένο της γνώσης

Ήταν κάποτε, τη δεκαετία του '70, ένας πατέρας με δύο κόρες. Εκείνος, οικονομικός μετανάστης από το '62 στη Ζυρίχη , εκείνες 7 και 9 ετών που το μυαλό τους ήταν μόνο στο παιχνίδι και στο ποδήλατό τους. Κάθε Παρασκευή που είχε ρεπό από τη δουλειά του, τις έπαιρνε από το χέρι και πήγαιναν ένα δίωρο ταξίδι με το τρένο μέχρι τη Βέρνη. ΕκεLecturaί στο κτίριο του ελληνικού προξενείου, όπου λειτουργούσε δανειστική βιβλιοθήκη, έβγαζε χαμογελώντας κάτι πλαστικές σακκούλες και τις γέμιζε με βιβλία. Φόρτωνε κατόπιν τα δυό κορίτσια με τις γεμάτες τσάντες κι όταν εκείνα διαμαρτύρονταν, απαντούσε χαμογελώντας: " Είναι βαριά, η γνώση!". Ούτε κάν τα βοηθούσε στο δρόμο να τα σηκώσουν! Το φορτίο ήταν αποκλειστικά δικό τους, υποστήριζε.

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

Το προξενιό

Είχαν μόλις αποσώσει την κουβέντα οι δύο ηλικιωμένες γυναίκες. Συναντήθηκαν οι πρεσβύτερες του χωριού, ακουμπώντας στα μπαστούνια τους και με τα διπλά μαύρα μαντήλια γύρω απ το κεφάλι τους. Δεν θυμόταν πότε ήταν η τελευταία φορά που φόρεσαν λευκό μαντήλι στο κεφάλι. Νιόπαντρη ακόμα η μεγαλύτερη , η Γιώργαινα, κάπου στα 1860, έχασε τον κουνιάδο της και επτά χρόνια το φόρεσε για το πένθος. Μα στην πορεία πέθανε κι ο πεθερός της κι ύστερα μια αδελφή κι ύστερα οι γονείς της , η πεθερά της, δυό παιδιά της και τελευταίος ο άντρας της. Κι άλλοι πολλοί συγγενείς και το πένθος ήταν μόνιμο.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

Ο ρατσισμός , η ξενοφοβία κι εγώ

Την πρώτη φορά που μου συνέβη στην Ισπανία, ήταν πριν πολλά χρόνια, όταν προσπαθούσα στα εξωτερικά ιατρεία ενός νοσοκομείου να αλλάξω ένα ραντεβού. Είχα δίκηο , είχαν άδικο. Μου έδιναν ραντεβού για μετά από έξι μήνες για κάτι που ήταν επείγον. Ημουν κανονικά ασφαλισμένη με την ευρωπαική ασφάλιση που έχουμε οι Ελληνες που ταξιδεύουν στο εξωτερικό, ήμουν ευγενική και προσπαθούσα με λογικά επιχειρήματα να αποδείξω στη γραμματέα απέναντί μου ότι έπρεπε να το κάνει...

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

Οφειλή

Έκλεισε την πόρτα αποχαιρετώντας τον. Δεν θα τον ξανάβλεπε, τι κι αν εκείνος θα συνέχιζε να της τηλεφωνεί, να την ψάχνει, να εφευρίσκει κάθε δικαιολογία για να την προσεγγίσει και πάλι. Οπως όλοι οι προηγούμενοι. Η πόρτα αυτή είχε ανοίξει και είχε κλείσει για πολλούς ανάλογα με τις εποχές. Τις Άνοιξες, και πριν ακόμα προλάβει να βγεί το ζεστό φως που μεταμόρφωνε τη φύση , η πόρτα της ήταν ορθάνοιχτη για την αγάπη. Ενδύονταν τότε όλα τα καπρίτσια και τα ανοιξιάτικα στολίδια κι έβγαινε απ το καβούκι της στον κόσμο

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017

Εκείνα τα Χριστούγεννα...

Δεν θυμόμουν , ούτε καταλάβαινα γιατί οι δύο γυναίκες επέμεναν τόσο πολύ να πιαστούμε χέρι χέρι με την αδελφή μου και να περπατάμε κοντά στο κτήριο του ελβετικού νοσοκομείου. Αλλά κυρίως κοντά στο φυτώριο και μικρό ανθοπωλείο έξω από τη μαιευτική κλινική. Εκεί εργαζόταν η μαμά μου. Οι πρασιές τύλιγαν τον περίβολο , τον μήνα Αύγουστο τα λουλούδια ήταν ολάνθιστα και κυρίως εκείνο το ειδικό κατακόκκινο γεράνι, που δεν είναι σαν τα μεσογειακά αφού ο μίσχος του δεν παγώνει τον χειμώνα από το ελβετικό κρύο.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Πρώην όμορφη

Επτά με επτάμισι το πρωί δεν είμαι και πολύ συμπαθητικός άνθρωπος. Είμαι κάτι σαν τη Σαπφώ Νοταρά όταν ζητάει το νοίκι απ τους νοικάρηδές της. Στις 7 σήμερα λοιπόν άνοιξα την αυλόπορτα σε δύο νέα παιδιά που ήρθαν με το φορτηγό για να βάλουν πετρέλαιο καθότι τα βράδια η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν, κάμποσους βαθμούς.

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Απόρριψη

Σαν το Κατερινιώ τόσο άδικα του φώναξε , τόσο σκληρά τον μάλωσε, τον πήρανε τα δάκρυα. Παλικαράκι δεκαοχτάχρονο , να τη φυλάξει θέλησε απ' του πατρός της την οργή. Κι οικογενειακούς καυγάδες ν´ αποφύγει. Δεν της μαρτύρησε, πως ,για ένα βράδυ μοναχά, περνούσε από την πόλη της. Κι εκείνη δυσπίστησε πολύ. Θάρρησε πως ψέμματα της είπε και με άλληνε είχε μπλέξει. Ξενομερίτης εκείνος για ένα βράδυ βρέθηκε στην πόλη μα δεν την έψαξε. Σαν τόμαθε 'κείνη τον έδιωξε μακριά. Ποτέ ξανά δεν εμιλήσαν.

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017

Επιβίωση made by Δώρα

Ηταν πάντα τόσο έντονη η αποστροφή μου στις καταναλωτικές υπερβολές, που η κρίση αυτή βοήθησε να το κάνω πλέον φιλοσοφία ζωής εδώ και πολλά χρόνια. Τα "απολύτως απαραίτητα" είναι πολύ απλά. Στο ψυγείο δεν υπάρχει τίποτα περιττό ή κλεισμένο σε βάζο ή πλαστική συσκευασία αγορασμένη στο σούπερ μάρκετ. Μόνο φρέσκα. Αφού φορές σκέφτομαι ότι δεν το χρειάζομαι. Για έξι μήνες το χρόνο που οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές, όλα μπορούν να διατηρηθούν στη βεράντα! Ξέρω, θυμάμαι και εφαρμόζω ο,τι έκανε η γιαγιά μου για τη συντήρηση των τροφίμων. Ξέρω καλά τι σημαίνει να ζεις χωρίς ψυγείο. Υπήρχε ζωή και πριν από αυτό! Δεν αγοράζω ποτέ αναψυκτικά αφού φτιάχνω φυσικούς χυμούς, ούτε κέτσαπ ή μαγιονέζα ή άλλες έτοιμες συσκευασίες.

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017

Το ανθρωπάκι

Αναγκάστηκε να φρενάρει απότομα στη διάβαση πεζών γιατί είδε τον αναποφάσιστο πεζό να κατεβαίνει από το πεζοδρόμιο και να ρίχνει το πρώτο βήμα. Οι δυό γυναίκες που επέβαιναν στο αυτοκίνητο ενοχλήθηκαν από το δυνατό τράνταγμα. Και τον περίμεναν να περάσει, φανερά θυμωμένες.

 Η οδηγός παρατηρούσε τον μεσήλικα άντρα. Με κάπως δειλά και αργά βήματα διέσχιζε τη διάβαση με όλη την ηρεμία του κόσμου. Οταν πέρασε, κατευθύνθηκε προς μία σειρά παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μπήκε σε ένα από αυτά. Από μακριά φαινόταν αδύνατος, με γυαλιά και ελάχιστα μαλλιά , και μάλλον άσχημος . Ενας άνθρωπος που η οδηγός αποκάλεσε με εξαιρετική ευκολία ως "ανθρωπάκι".

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

Μεθεόρτια

Ώρα για ξεστόλισμα. Είναι που τα κινέζικα φωτάκια του δέντρου, έχουν χάσει πια το φως τους και μοιάζουν παράταιρα να επιμένουν να αναβοσβήνουν ξελιγωμένα. Ο,τι πληρώσεις, παίρνεις τελικά. Κουραμπιέδες και μελομακάρονα εξαφανίστηκαν κι αυτά μαζί με τους καλλικαντζαραίους που κάθε βράδυ, βρε παιδί μου, έκαναν επιδρομή και τα έκλεβαν. Στην κατσαρόλα δεν πλησίασαν. Ρήμαξαν τις πιατέλες με τα γλυκίσματα, όμως. Τώρα ο καθείς στο καβούκι του και το σπίτι οφείλει να επανέλθει στα πρότερα.

Το φιλί

Αποχαιρετισμός ισπανού μετανάστη της Γαλικίας 1957 
-Έρχεται! Έρχεται!Ηρθε!
Οι φωνές των παιδιών στην αυλή για να ειδοποιήσουν μάνα και γυναίκα πως ο ξενιτεμένος είχε φτάσει στο χωριό. Έλειπε χρόνια και το χαμόγελο της γυναίκας σβηστό, όσο εκείνος πάλευε μακριά στη Γερμανία. Τα παιδιά μεγάλωναν χωρίς τη φροντίδα του μακρινού πατέρα. Από βραδύς εκείνη τα έλουζε κι ετοίμαζε τα καλά τους για την επομένη κι ας μην ήταν Σάββατο. Η μάνα του κι εκείνη μες την αγωνία και την προσμονή για τον πρωτότοκό της. Έτρεχαν βιαστικά ως την πλατεία, η γυναίκα με το μικρότερο παιδί στην αγκαλιά.

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Φώτης, ο Μπαντής

1973 
 -Παππού, πού πας; 
-Στον κάμπο μια βόλτα. Ελα ´δω. Πάρε! 

Ηταν ένα κέρμα. Μου τόδωσε με το καλό του χέρι για καραμέλες. Μαζί και το τελευταίο του χαμόγελο. Ακολούθησα τη φιγούρα του και το αργό βήμα του μέχρι που χάθηκε από τα μάτια μου. Είχα εντολή από τη γιαγιά να τον ρωτάω πάντα που πήγαινε. Κάθε πρωί, έπαιρνε το δρόμο για την καθιερωμένη βόλτα του για τον κάμπο και επέστρεφε την ώρα του φαγητού. Φορούσα κόκκινο παντελόνι και κόκκινη μπλούζα και προσπαθούσα να μη λερωθώ, παίζοντας στην αυλή της γιαγιάς. Ηταν Πάσχα.

Μπάτσοι και μπάτσοι

Μια φορά ένας φίλος μου μουσικός μου είπε ότι είχε προσληφθεί στα ΜΑΤ - αν θυμάμαι καλά- ή στην αστυνομία γενικότερα. Η εμφάνισή του ήταν κάτι χειρότερο απ αυτό που αποκαλούσαμε κάποτε " φρικιό", του είπα " με δουλεύεις", " όχι, αλήθεια σου λέω" μου απάντησε. Ελεγε αλήθεια. Είχε προσληφθεί στη μπάντα της αστυνομίας. Και μου περιέγραφε το ξύλο που έτρωγαν οι ματατζήδες κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους ( κυριολεκτικά και μεταφορικά) και σε καιρούς " πολέμων των δρόμων" έβγαζαν το άχτι τους, επιστρέφοντας ο,τι είχαν παραλάβει στη ράχη τους. Η αλήθεια είναι ότι για να επιλέξεις να πας σ αυτό το σώμα λίγο ζαβό πρέπει να είσαι. Η η μάνα σου να μην σ αγάπησε ποτέ.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Το πνεύμα των Χριστουγέννων

Αυτά τα malls, ποτέ μου δεν τα ζήλεψα. Στην Αυτονομία της Μαδρίτης έχουμε καμιά τριανταριά, όρεξη νάχει κανείς να κάνει βόλτες. Αν χρειαστεί να πάω θα πρέπει να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Στα πέντε λεπτά με πνίγει ο ανακυκλωμένος αέρας τους, το υπόκωφο βουητό των ανθρώπων που ετοιμάζονται να ορμήσουν στις εκατοντάδες βιτρίνες, οι πωλήτριες που είναι όλες καρμπόν, μαλλί, μάτι, χαμόγελο. Ευτυχώς οι φίλες μου ξέρουν ότι ποτέ δεν θα συναντηθούμε σε τέτοιους χώρους. Για το καλό τους.

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Ψηφιακή γενιά

Χάσμα; Ποιό χάσμα; Χάσμα είχαμε με τη μάνα μας και ορκιζόμασταν μερόνυχτα ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα γινόμασταν όπως εκείνη. Μεγαλώνοντας όμως ανακαλύπτουμε μια χασματάρα τεράστια. Οχι με τη μάνα μας πια, διότι κάθε μέρα της μοιάζουμε όλο και περισσότερο- αδιανόητη συνθήκη αυτή κάποτε- αλλά με τα παιδιά μας.

Και ναι. Μπορεί στο θέμα των σχέσεων να υπήρξαμε μεγαλώνοντάς τα λίγο πιο απελευθερωμένοι απ ´οτι υπήρξαν οι γονείς μας, τα βοηθήσαμε με τις έννοιες της ελευθερίας, της επιλογής, του ανθρωπισμού κλπ κλπ. Γνωρίσαμε τα αγόρια ή τις κοπέλες τους, τα καλέσαμε και σπίτι - όχι με "σκοπό το γάμο" φυσικά. Κάναμε κι άλλα πολλά απελευθερωμένα, όπως ισχυριζόμασταν, με μόνο στόχο καθόλου να μη μοιάσουμε στους γονείς μας που σχετικώς μας περιόριζαν. Άλλες εποχές, τότε...

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

Καλά κάνουμε!

Καλά κάνουμε!
Που στολίζουμε δέντρα με πλαστικές μπάλες.
Που βάζουμε φωτάκια να αναβοσβήνουν.
Που προετοιμάζουμε το σπίτι μας για να μοιάζει γιορτινό.
Που αγαπάμε τα Χριστούγεννα για δικούς μας λόγους.
Που μισούμε τα Χριστούγεννα πάλι για δικούς μας λόγους.
Που βλέπουμε πολύ κόσμο και ειδικά την οικογένεια.
Που δεν βλέπουμε κανέναν γιατί δεν έχουμε οικογένεια ή θέλουμε μόνο να μείνουμε μόνοι μέχρι να περάσουν αυτές οι μέρες.
Που τα Χριστούγεννα μας γεμίζουν χαρά.
Που τα Χριστούγεννα μας προκαλούν μία τεράστια θλίψη.

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Δώρο Χριστουγέννων

Στην Ισπανία, τις μέρες αυτές, καταβάλλεται το δώρο Χριστουγέννων σε όλους. Οι ισπανοί αμείβονται με 14 μισθούς. Δεν καταργήθηκε ποτέ με την κρίση ούτε για τον δημόσιο, ούτε για τον ιδιωτικό τομέα παρά μόνο μία χρονιά που καθυστέρησε κάποιους μήνες. Οι συντάξεις δεν υπέστησαν καμία μείωση από την αρχή της κρίσης. Υπολογίζονται κάθε χρονιά με βάση τον IPC ( Índice de Precios de Consumo)- Δείκτης Τιμών Κατανάλωσης. Στις περιπτώσεις που αυτός αυξάνεται αυξάνονται και οι συντάξεις. Η αν μένει στάσιμος μένουν στάσιμες και οι συντάξεις.