Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Για τον άνδρα



 Κοτζάμ παγκόσμια ημέρα για τον άνδρα είχαμε και δεν ενημέρωσε κανείς πια; Επιπλέον δεν ξέρω αν φταίει το ότι έχω κόρη αλλά αυτό το " ο άνδρας είναι παιδί" γιατί το λέτε συνέχεια; Ποτέ μου δεν είδα κανέναν άντρα ως παιδί. Δεν είμαστε μάνες τους κι αυτοί λωλά παιδιά μας. Αλλο πράγμα είμαστε.

Έχετε προσέξει πώς τους καταντάτε; Χρησιμοποιώ δεύτερο πληθυντικό γιατί ποτέ δεν θα άντεχα να μένω με έναν καταντημένο άντρα που θα τον είχα οδηγήσει εγώ εκεί. Διότι ρωτάς έναν παντρεμένο " τί ώρα είναι;" και σου λέει " μισό λεπτό να ρωτήσω τη γυναίκα μου!" Σας αρέσει αυτό το πράγμα αγαπημένες μου; Εμένα καθόλου.

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

Οι μοιραίοι και οι μοιραίες

Ώρα πάλι να διαλύσουμε κάτι αστικούς μύθους που μας έκαναν συμπούρμπουλο το κεφάλι. Σε βρίσκει η άλλη και σου λέει " είμαι μοιραία γυναίκα, έχω ζήσει πάθη, έχω τρελάνει άντρες" και δώστου πάφα πούφα το τσιγάρο και να κοιτά τριγύρω σαν αγρίμι διότι δεν υπάρχει τετραγωνικό που να χωράει τη μοναξιά της.

Διότι το κορίτσι εκπαιδεύτηκε στους καραμύθους του Χόλυγουντ, που από Ρίτα Χέιγουορθ και κάτω δεν έπεφτε ή από 
Breakfast at Tiffany's και την ελαφροïσκιωτη έως άυλη πρωταγωνίστρια. Αυτές οι πρωταγωνίστριες δεν ήταν ποτέ άνιφτες το πρωί ή με μαϊμούδικη τρίχα στο πόδι ή να κουβαλούν τα ψώνια απ το σούπερ μάρκετ και να διαολοστέλνουν διότι κανείς δεν βοηθάει. Ηταν πάντα " μοιραίες" και " ωραίες" και με μία τεραστίων διαστάσεων ψεύτικη συμπεριφορά προς το υποψήφιο θύμα

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Τα επείγοντα

Λείπει μόνο το χαμόγελο. Οι σειρήνες των ασθενοφόρων όταν φθάνουν στην είσοδο για τα επείγοντα δεν ακούγονται, αφού ο δρόμος είναι ανοιχτός. Είναι που προσέχουν πολύ και την ψυχολογία ασθενών και συνοδών. Υπάρχει ησυχία. Κι όταν στην αίθουσα αναμονής, το υπόκωφο σούσουρο των συνοδών αυξάνεται, πάντα κάποιος βρίσκεται για να επιβάλει τη σιωπή. Το νοσοκομείο είναι γεμάτο. Κι όμως είδα τρία τροχαία να φθάνουν και κανένας πανικός δεν προκλήθηκε. Ο κάθε εργαζόμενος στη θέση του για να ανοίγει το δρόμο, διακριτικά πάντα.

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Αη Νικόλας


1951.Έξυναν τους τοίχους με ό,τι μπορούσαν. Γυναίκες νέες αλλά και μεγαλύτερες. Είχαν επιστρατευτεί και τα παιδιά του δημοτικού σχολείου, αγόρια και κορίτσια. Έξυναν λοιπόν με μικρά ξύλα, να σβήσουν κάθε τοιχογραφία. Έπρεπε ο ασβέστης να καλύψει τους καπνισμένους τοίχους. Οταν ρωτούσαν: " Μα γιατί;" . Η απάντηση ήταν κοφτή: " Εντολή του Δεσπότη". Κι όταν διαμαρτύρονταν ότι οι " ζωγραφιές" δεν έβγαιναν με τίποτα τους απαντούσαν: " Χρησιμοποιείστε ξυραφάκια!".
Ετσι λοιπόν. Οσο κι αν αντιστάθηκαν οι αγιογραφίες ενός υπέροχου μεταβυζαντινού μνημείου, ο ασβέστης ήρθε παχύς παχύς να καλύψει κάθε μορφή αγίου που απεικονίζονταν στους τοίχους του Αη Νικόλα, στο Λιβαδερό Κοζάνης. Η πρώτη καταστροφή είχε συντελεσθεί. Η άγνοια για μια ακόμα φορά είχε επιτελέσει το έργο της...

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Κι εσύ, Ελένη...

Η Ελένη, γυρνούσε σκυφτή πάλι σήμερα σπίτι της και απορροφημένη στις σκέψεις της..Μόλις της είχαν δώσει τα κακά μαντάτα από την Εφορία , ότι διακανονισμό δεν μπορούσαν να της κάνουν και έπρεπε να πληρώσει το , αστρονομικό για την κατάστασή της, ποσό, μέχρι το τέλος της εβδομάδας.